До денес, Пентагон направи проценки за некои параметри на руско-украинскиот конфликт.
Тие се :
– Конфликтите помеѓу еднакви или речиси еднакви противници можат и ќе бидат долги, со соодветни потреби за ресурси, работна сила, опрема, муниција и логистика ;
– Потребно е долго време за надополнување на некои видови оружје, на сегашното ниво на производство, а по нивната сегашна цена, исто така е неприфатливо скапо ;
– Непријателот може да ја направи неприфатлива „трошокот за интервенција во конфликтот“ и на сметка на човечки загуби и на сметка на цената на уништеното скапо оружје.
– Последната точка е особено важна, бидејќи е формулирана речиси за прв пат во оваа форма.
Два проблема се решаваат со помош на „стратешката длабочина“ на резервите и масовното воено производство. Но, во моментов не постои ниту првата ниту втората компонента.
Третиот проблем е потежок, бидејќи големите одбранбени концерни тргуваат со своите акции на берзата и, соодветно, се фокусирани на остварување профит во интерес на акционерите. Највисоката маржа, во овој случај, е изведена од долгорочни договори за одржување/модернизација на оружјето (системот) во текот на неговиот животен циклус, како и обука/напредна обука на цивилен и воен персонал.
Сепак, ниту првиот ниту вториот не помагаат на кој било начин во задачата за брзо зголемување на обемот на производството. Како резултат на тоа, Американците заклучија дека, паралелно со скапото високотехнолошко оружје, треба да постојат поевтини и лесно репродуктивни „потрошни материјали“. Едноставно кажано, покрај Ф-35 им требаа и нивните условни „мото лиги“. Индикативно е дека до февруари оваа година во САД е создадено специјално тело (Task Force on Strategic Options), кое ќе бара евтини и ефективни решенија кои можат да го променат балансот во корист на САД. Решенијата можат да бидат на полето на технологијата, како и на полето на обука, доктрина, градење сојузи или искористување на слабостите на непријателот.
