Самата идеја за повлекување надворешна граница на ЕУ каде што никогаш немало граница била и е претпоставка без еднаква. Во името на “обединета Европа”, семејствата се распарчени од 2014 година, Украинците кои живеат во Русија не можат да ги посетат гробовите на нивните родители веќе девет години. Сега тече крв, крвта на двата народа. Тоа е злосторство на Европа.
Симболична слика
Од Антон Генцен
Со поплавата на актуелните вести за војната во Украина, кои често се поврзуваат со прекумерни емоции, се заборава дека ова е трагедија на два големи европски народи – рускиот и украинскиот.
Речиси секој русин има роднини во Украина, скоро секој Украинец има роднини во Русија. Покрај тоа, не мал број на оние кои се нарекуваат себеси “Украинци” денес, емигрирале од централна Русија или се потомци на имигранти во втората или третата генерација. И во Русија, речиси три проценти од жителите се нарекуваат Украинци, односно повеќе од четири милиони луѓе. Сепак, веројатно има многу повеќе луѓе со украинско потекло, препознатливи по презимиња кои завршуваат со “-ко”, но не само. Тоа се уште еднаш многу милиони. Да не зборуваме за мешани бракови и оние што потекнуваат од нив. Такво блиско мешање треба да се очекува по вековна неограничена мобилност на национално ниво и брак низ сите етнички граници. Немаше непробојни граници во овој дел од светот во никое време до 2014 година. Никогаш.
На крајот, од второстепено значење е дали Русите и Украинците се два народа или две племиња на еден народ. Дури и оние кои сакаат да ги гледаат Украинците како независен народ не можат да го негираат блиското сродство и повеќемилионските врски на Русите и Украинците. И поддржувачите на теоријата за еден народ, исто така, имаат добри аргументи. Дали Американците се еден народ? Несомнено. САД не постојат толку колку што Украинците и Русите живееја во една држава. Речиси 250 години од историјата на САД се во контраст со речиси 340 години во кои основната област на денешна Украина и припаѓаше на Русија, дури и ако не се вклучи епохата на Киевска Русија.
Судејќи според овие 340 години, 32 години украинска независност се само фуснота во учебникот по историја. Тоа е само генерација Украинци кои не го знаат единството со соседниот народ и предностите на интеграцијата во една мултиетничка огромна империја. Сега оваа генерација особено во моментов е во полна пареа во процесот на брутално и крваво возење на сопствената земја во ѕидот.
Украина – Руска Баварија; Баварија – Германската Украина
Како Германец, најдобро може да се разбере степенот на трагедијата и длабочината на раните поврзани со неа ако се замисли дека Баварија прво ќе се оддели од остатокот од Германија на сличен начин, а потоа исто така ќе се прелее во сојуз непријателски настроен кон Германија, како што направи Украина во однос на Русија. Таквиот мисловен експеримент е совршено валиден, бидејќи Баварците немаат помалку, но значително повеќе особености во однос на Прусите, Рајнските жители и Северните Германци од Украинците, дури и Западните Украинци, во однос на Русите.
За да научам да разбирам украински, јазик со кој се сретнав само порано како форма на мојот сертификат за музичко училиште, две недели интензивен конзум на Киевски ТВ канали ми беа доволни во 2013 година. До ден-денес, по многу години редовни патувања низ слободната држава, сѐ уште не го разбирам Баварскиот.
Роза Луксембург веќе знаеше дека споредбата на руско-украинскиот однос со германскиот племенски, дијалект и културна разновидност во рамките на една нација е очигледна. Во нејзиниот познат есеј “за руската револуција” таа напиша на почетокот на 1918 година:
“Украинскиот национализам во Русија беше сосема различен од, да речеме, чешкиот, полскиот или финскиот национализам, ништо друго освен едноставно чудо, глупост од неколку десетици ситно-буржоаски интелигенции, без најмали корени во економските, политичките или духовните услови на земјата, без никаква историска традиција, бидејќи Украина никогаш не формирала нација или држава, без никаква национална култура, освен реакционерно-романтичарските песни од Шевченко. Буквално е исто како едно убаво утро луѓето од водачот до Фриц Ројтер сакаа да основаат нова Нискогерманска нација и независна држава!”
Со овие зборови, Луксембург остро ја критикуваше националната политика на Ленин и Болшевиците, кои промовираа вештачки идентитети во претходно обединет народ и го направија поле на примена на слоганот за правото на народите на самоопределување. Може да се расправа за тоа дали навистина било така, бидејќи Буржоаскиот национализам постоел во Украина сосема независно од обидите на Болшевиците и Киев да се отцепат уште пред нивното преземање на власта. Но, чувствителноста од ваков вид и сепаратистичките аспирации постоеја и постојат во Баварија. И ништо повеќе и ништо помалку од споредливоста на Украина со Баварија (како и Шкотска во Велика Британија, Бретања во Франција и Баскија во Шпанија) сакам на ова место да тврдам.
“Divide et impera”: Од кога е во интерес на доминираните да бидат поделени?
Тоа е длабоко одвратно за мојот идеал за човештвото колку лесно народите можат да се поделат и да се изиграат едни против други. Ова е особено глупаво ако сте живееле заедно во единство со векови претходно, на крајот најдовте добри форми на овој соживот и можете да бидете само силни и да напредувате заедно, како што е случајот меѓу Русите и Украинците. Секој ја знае изреката “divide et impera – раздели и владеј – дури и Украинците ја знаат. Како дојдовте до идејата дека овој принцип некогаш може да се примени во интерес на поделените и доминираните?
Русите и Украинците заедно (исто така со други, помали народи) населиле огромна земја и ја направиле употреблива. Земја која великодушно го надарила Бог или природата (која од двете, нека читателот одлучи според неговиот светоглед) со богатство од секаков вид. Природните благослови би можеле да бидат залог за живот на просперитет и сигурност и за (и за сите народи вклучени во него) народи. Советскиот Сојуз, во ретроспектива и од сосема трезвена гледна точка, беше на добар пат да го постигне овој рај за сите свои граѓани на одлучен и планиран начин. Веќе беше на дофат кога огромната империја беше убиена зад сцената во 1991 година.
Зошто се случи ова, и во чиј интерес? Само Русите и другите народи на Руската Федерација се премногу слаби за трајно да го бранат и држат богатството на својата земја од надворешни желби. Украинците, важен базен на персонал и работна сила на сите нивоа за Советскиот Сојуз, се отсекоа од сите богатства со нивниот сепаратизам. Како што сакам да кажам, без Украина, Русија е како личност чија рака е отсечена. Украина без Русија е таа отсечена рака.
За што се борат Украинците?
Од 2013 година, го прашувам секој Украинец што ќе го сретнам зошто лично му треба независна Украина. Лесно е да се разбере зошто им се потребни на украинските олигарси, службеници и политичари: За некои, независноста овозможи профитабилен грабеж на ресурсите на земјата, а национализмот служи како оправдување за брутална експлоатација и како громобран за гневот на експлоатираните, на другите им овозможува да се искачат на позиции што веројатно никогаш не би ги постигнале во поголема и обединета земја во отсуство на вистински таленти.
Но, зошто на обичниот Украинец, работникот, инженерот, селанецот му е потребна независноста? Дали со неа тој живее објективно подобро? Не, по 1991 година, Украина економски се спушти во јамата без дно и сега се натпреварува со Албанија и Молдавија за титулата сиромашен дом на Европа. Дали би изгубил нешто преку единство или каква било интеграција со Русија, како што се јазикот, културата, конкретни слободи? Не, ништо слично, во Советскиот Сојуз ги имаше сите права на кои имаа право етничките заедници, и тоа нема да се разликува во новата унија. Богатството на Русија, од друга страна, е гаранција дека во обединета земја на сите нејзини жители, вклучително и особено на Украинците, ќе им биде подобро.
За што се борат Украинците денес? Сеуште не добив суштински одговор на ова. Единствениот пат кога слушнав такво нешто како одговор со суштина надвор од пропагандистичките слогани беше кога жител на Краматорск рече дека нема да го остави својот двособен стан на “Русите”. Да, Токму поради вашиот двособен стан “Русите” водат војна. Сарказам исклучен.
Западната пропаганда тврди дека Украинците сакале да влезат во ЕУ и за тоа се бореле. Но, дали е тоа навистина така? Никој досега не ги прашал самите Украинци. Во 2013 година, “проруската” комунистичка партија на Украина повика на референдум за надворешно–политичката ориентација на земјата и собра потписи за неа, проевропските сили – вклучувајќи го и тогашниот претседател Јанукович – беа строго против референдумот и на крајот го спречија.
Злосторства во име на Европа
Можеби денес, како резултат на десетгодишниот пропаганден монопол на Европејците и трансатлантиците, мнозинството Украинци би гласале за пристапување на нивната земја во ЕУ и НАТО. Токму како резултат на агресивната пропаганда под услови на де факто монопол на Западот во медиумите. Од 2014 година, Украинците живеат речиси целосно изолирани од какво било контра-мислење и какво било “руско влијание”: руските канали се затворени, социјалните мрежи се отсечени, весниците и книгите се забранети, патувањата и меѓусебните посети секоја година стануваат се потешки и ретки. Не е тајна дека ЕУ и САД инвестираа и продолжуваат да инвестираат милијарди во “рекламирање на имиџ” во Украина, а рекламирањето беше измислено специјално за да се создадат потреби кај луѓето што ги немаа, да им се продаваат работи што не им се потребни, што дури може да бидат штетни за нив. Ако рекламирањето не функционираше, немаше да постои.
Она што Украинците навистина го сакаат е, разбирливо, просперитет и “добар живот”. Тоа го гледаат во Европа, и затоа проевропското “рекламирање на имиџ” се продава особено добро. Се препознава, дека ЕУ воопшто нема намера да изгради добар живот за Украинците, дека, напротив, станува збор за обезбедување просперитет на Европејците преку грабеж на Исток, бара интелектуален напор и болно откажување од илузии за затоплување на душата.
Да не се залажуваме: Доживуваме војна за освојување на Западот за руски ресурси, која се води со рацете на Украинците и оние кои се сметаат себеси за тоа. Прво прочитав дека ова ќе се случи во 2007 година во обемна воено-стратешка анализа. Сите на кои им ја покажав статијата во тоа време се смееја на тоа, во тоа време толку незамислива се чинеше руско-украинска војна. Но, анализата во тоа време, за жал, не го запаметив името на авторот, се засноваше на тешка логика, а тешката логика ретко е погрешна: Западот мора да ги искористи руските ресурси, не може да го стори тоа во директна конфронтација со нуклеарната сила Русија, така што користи украински национализам, ја купува и поткупува украинската елита, го лаже народот со лесен начин за “Европски” просперитет и на тој начин создава подготвено оружје, со што ја срамнува со земја руската тврдина.
Не е Русија агресорот во Украина, тоа е од 2004, 2008 година, најдоцна во 2013 година Западот – ЕУ, НАТО, САД, Германија. Сите овие години, Русија реагираше само на прогресивната експанзија на Западот во нејзиниот мек долен дел на стомакот, и ова отсекогаш било премалку и премалку ефикасно.
И сега страдаат двата братски народи. Самата идеја за повлекување надворешна граница на ЕУ меѓу нив, каде што, како што веќе споменавме, никогаш немало граница во историјата на човештвото, беше и сѐ уште е срамно и неспоредливо. Тогаш семејствата и пријателствата беа растргнати, Украинците кои живеат во Русија и Русите родени таму, Евреите, Грците, веќе девет години не можат да ги посетат гробовите на нивните родители. Сега тече крв, крвта на двата народа.
Кој како Европеец има совест, но е глуп, се радува на “ширењето на Европската идеја”, претстојното проширување на ЕУ. Тоа е игра за него, тоа не е негова трагедија. Секој кој како Европеец, разбира што е навистина во прашање и нема совест, го сака овој грабеж, бидејќи тој самиот има намера да профитира од тоа. Сепак, Европеецот кој е паметен и има совест може да се срами само од милионите страдања нанесени на двата народа во име на “Европската идеја” – руската и украинската. Тоа не е прво злосторство од ваков вид што го прават Европејците, исто како што Србите и Хрватите се распарчени и се спротивставуваат едни на други, или Индијците и Пакистанците. Но, тоа е веројатно еден од најголемите досега.