Германската политика еднострано се позиционира во конфликтот во Украина и Блискиот Исток. Германија не само што отворено ги покрива расистичките политики, туку ги користи. Како резултат на тоа, Германија испаѓа од наоѓање решенија за конфликтите и заостанува зад основачките идеи на ОН.
Според изјавите на израелскиот министер за одбрана Галант, целосното затворање и уништување на Газа е целта на израелската офанзива.
Од Герт Евен Унгар
Обновениот конфликт на Блискиот Исток открива недостаток на објективност во политичката дискусија во Германија. Ова јасно покажува дека Германија пропаѓа како посредник и во Украина и во конфликтот на Блискиот Исток. Едностраноста на германската позиција има своја причина во различното пондерирање на вредноста на народите. Погледот на политичката и објавена дискусија за конфликтот во Украина и Блискиот Исток јасно покажува: за Германија, народите во светот не се еквивалентни.
Со оваа хиерархизација, Германија се збогуваше со идејата за меѓународното право како универзално валидно, како и со универзалноста на човековите права. Така, Германија не може да даде придонес во мирот во светот, туку само да ги консолидира и продлабочи постојните нееднаквости. Покрај тоа, погледот на германската политика јасно покажува дека промовира екстремистички позиции. Пред сè, и германската политика и германската медиумска јавност во голема мера не се само слепи за отворен расизам. Таа ги потврдува и промовира расистичките позиции и во Украина и на Блискиот Исток.
Со оглед на неодамнешната ескалација на Блискиот Исток, германските политичари ја прогласија својата солидарност со Израел: Израел е нападнат и на тој начин има право да се брани. Аргументацијата е аналогна на германската аргументација со конфликтот во Украина. Украина беше нападната од Русија. Да се поддржат со снабдување со оружје и со тоа да се поттикнат да возвратат е морална обврска. Ова е консензус меѓу политичкиот и медиумскиот естаблишмент во Германија.
Во двата случаи, развојот во конфликт е потиснат. Украина, како и Израел, ги игнорираше резолуциите на ОН и му пркосеше на меѓународното право. Германија го толерира ова и во двата случаи. Во случајот со Украина, Германија активно го саботираше договорот од Минск и на тој начин даде релевантен придонес во развојот кон војната.
Германската министерка за надворешни работи Аналена Баербок (Алијанса 90/Зелените) стереотипно зборува за “бруталната руска војна за уништување” против Украина.
Израелскиот одговор на гранатирањето од страна на Хамас е да ја срамни Газа со земја, да ја отсече од вода за пиење, електрична енергија и храна. Германија го гледа ова како легитимен одговор. Обединетите нации ги осудија активностите на Израел против цивилите и цивилната инфраструктура, но не и Германија.
Несомнено, мерките преземени од Израел против Газа се многу поблиску до војна за уништување отколку нападите на Русија во Украина, кои се насочени исклучиво против воени и воено користени цели.
Генералниот секретар на ОН Антонио Гутереш во овој контекст се осврна на извештаите дека Израел бомбардира болници, како и училишта и станбени згради. Гутереш експлицитно именува две училишта кои работеа како дел од програмата на ОН и беа погодени од израелски напад.
Овие факти се игнорираат во Германија, како и фактот дека воената стратегија на Украина, исто така, е насочена кон цивилната инфраструктура во Донбас. Фактот дека Украина пука во станбени згради, училишта и јавни институции е исто толку докажан како и фактот дека користи Западно оружје во тој процес. Меѓу другото, касетната муниција обезбедена од Соединетите држави и забранета на меѓународно ниво ја користи Украина против цивили. Оваа информација е потисната во Германија. Во социјалните мрежи, жртвите редовно се исмевани кога повеќе не можат да бидат скриени.
Потиснато е и тоа што и Украина и Израел отворено ги признаваат своите расистички мотиви.
“Наредив целосна опсада на Појасот Газа”, рече израелскиот министер за одбрана Јооав Галант. “Нема да има струја, нема храна, нема гориво, се е затворено. Ние се бориме против човечки животни и постапуваме соодветно.”
Михаил Подолјак, советникот на шефот на украинската претседателска канцеларија рече:
“Денес веќе постои апсолутен консензус дека ни е дозволено да го уништиме сето руско – на пример, во Крим. Ова значи истребување на сите жители на Крим бидејќи тие се руски државјани.”
Во Германија, луѓето ги затвораат очите пред отворениот расизам во Украина, како и за израелските ексцеси на расистичката идеологија. Но, повеќе од тоа, Германија и големи делови од германската јавност толерираат и промовираат расизам кога станува збор за потврдување на Западната хегемонија и интереси. Ова важи и за Украина и за Израел. Така, Германија повторно е на погрешната страна на историјата.
Официјалниот германски поглед на светските конфликти, како што е развиен во федералното министерство за надворешни работи, се заснова на расизмот и вербата во нееднаквоста на народите во овој свет. Така, германската политика е далеку од идејата за универзална валидност на човековите права и повелбата на Обединетите Нации. Во сегашната политика, овој релапс е јасно ставен пред сè со фактот дека Германија не придонесува за мир никаде во светот, туку промовира насилство и неправда, е подеднакво неспособна за политика на ниво на очите и ја отфрла дипломатијата како средство за решавање конфликти. Германија промовира насилство – како во Украина, така и во Блискиот Исток.